تست MMPI چه اندازه می‌گیرد(قسمت اول)

تست MMPI-2 و MMPI-A دارای ۱۰ مقیاس بالینی هستند که برای نشان دادن شرایط مختلف روانی استفاده می‌شود، اگرچه MMPI-2-RF و MMPI-A-RF از مقیاس‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. علیرغم نام‌هایی که برای هر مقیاس داده شده است، آنها معیار خالصی نیستند زیرا بسیاری از شرایط دارای علائم همپوشانی هستند. به همین دلیل، اکثر روانشناسان به سادگی به هر مقیاس با عدد اشاره می‌کنند. در اینجا مروری مختصر از مقیاس‌های بالینی در MMPI-2 و MMPI-A است.

مقیاس ۱ – هیپوکندریازیس

این مقیاس برای ارزیابی یک نگرانی عصبی در مورد عملکرد بدن، طراحی شده است. آیتم‌های موجود در این مقیاس به علائم جسمی و بهزیستی مربوط می‌شوند. این در ابتدا برای شناسایی افرادی که علائم هیپوکندری یا تمایل به این باور دارند که یک بیماری پزشکی تشخیص داده نشده را نشان می‌دهند، ساخته شد.

مقیاس ۲ – افسردگی

این مقیاس در ابتدا برای شناسایی افسردگی طراحی شده بود که با روحیه ضعیف، عدم امید به آینده و نارضایتی عمومی از وضعیت زندگی خود مشخص می‌شود. نمرات بسیار بالا ممکن است نشان دهنده افسردگی باشد، در حالی که نمرات متوسط تمایل به نشان دادن نارضایتی عمومی از زندگی دارد.

مقیاس ۳ – هیستری

مقیاس سوم در ابتدا برای شناسایی افرادی که هیستری یا شکایات فیزیکی در موقعیت‌های استرس‌زا نشان می‌دهند طراحی شد. کسانی که تحصیلات خوبی دارند و از طبقه اجتماعی بالایی برخوردار هستند، در این مقیاس امتیاز بیشتری کسب می کنند. زنان نیز در این مقیاس امتیاز بالاتری نسبت به مردان دارند.

مقیاس ۴ – انحراف روانی

این مقیاس که در ابتدا برای شناسایی افراد روان‌پریش ساخته شده بود، انحراف اجتماعی، عدم پذیرش اقتدار، و بی‌اخلاقی (بی توجهی به اخلاق) را اندازه‌گیری می‌کند. این مقیاس را می‌توان معیاری برای نافرمانی و رفتار ضد اجتماعی در نظر گرفت.

مقیاس ۵ – مردانگی – زنانگی

این مقیاس توسط نویسندگان اصلی طراحی شده بود تا آنچه را که آنها به عنوان «گرایش های همجنس‌گرا» از آن یاد می‌کنند، که تا حد زیادی برای آن بی اثر بود، شناسایی کند. امروزه از آن برای ارزیابی میزان یا کم بودن میزان هویت یک فرد با نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای مرد و زن استفاده می‌شود.

مقیاس ۶ – پارانویا

این مقیاس در ابتدا برای شناسایی افراد مبتلا به علائم پارانوئید مانند بدگمانی، احساس آزار و اذیت، خودپنداره‌های بزرگ، حساسیت بیش از حد و نگرش‌های سفت و سخت ایجاد شد. کسانی که امتیاز بالایی در این مقیاس دارند، معمولا علائم پارانوئید یا روان پریشی دارند.

مقیاس ۷- روان‌پریشی

این برچسب تشخیصی امروزه دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و علائم توصیف شده در این مقیاس بیشتر منعکس کننده اضطراب، افسردگی و اختلال وسواس فکری-اجباری است. این مقیاس در ابتدا برای اندازه‌گیری شک‌های بیش از حد، اجبارها، وسواس‌ها و ترس‌های غیرمنطقی استفاده می‌شد.

مقیاس ۸ – اسکیزوفرنی

این مقیاس در ابتدا برای شناسایی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ایجاد شد. منعکس‌کننده طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها از جمله فرآیندهای فکری عجیب و ادراکات عجیب و غریب، از خود بیگانگی اجتماعی، روابط خانوادگی ضعیف، مشکلات در تمرکز و کنترل تکانه، فقدان علایق عمیق، پرسش های نگران کننده در مورد ارزش و هویت شخصی، و مشکلات جنسی است. این مقیاس همچنین می‌تواند سوءمصرف بالقوه مواد، بیگانگی عاطفی یا اجتماعی، غیرعادی‌ها و علاقه محدود به افراد دیگر را نشان دهد.

مقیاس ۹ – هیپومانیا

این مقیاس برای شناسایی ویژگی‌های هیپومانیا مانند خلق و خوی بالا، توهم، هذیان عظمت، تسریع در گفتار و فعالیت حرکتی، تحریک‌پذیری، فرار از افکار و دوره های کوتاه افسردگی ایجاد شده است.

مقیاس ۱۰ – درونگرایی اجتماعی

این مقیاس دیرتر از ۹ مقیاس دیگر ایجاد شد. این برای ارزیابی کمرویی و تمایل فرد به کناره گیری از تماس ها و مسئولیت‌های اجتماعی طراحی شده است.

مقیاس‌های اعتبار آزمون MMPI

همه آزمون‌های MMPI از مقیاس‌های اعتبار از انواع مختلف برای کمک به ارزیابی صحت پاسخ‌های هر فرد استفاده می‌کنند. از آنجایی که این آزمون‌ها را می‌توان برای شرایطی مانند غربالگری استخدام و جلسات حضانت مورد استفاده قرار داد، شرکت‌کنندگان آزمون ممکن است در پاسخ‌های خود کاملاً صادق نباشند. مقیاس‌های اعتبار می‌توانند نشان دهند که آزمون چقدر دقیق است، و همچنین ممکن است پاسخ‌ها تا چه حد تحریف شده باشند.

مقیاس L

این مقیاس اعتبار «فضیلت‌های غیرمعمول» که به آن مقیاس دروغ نیز می‌گویند، برای شناسایی تلاش‌های افراد برای نشان دادن خود در نور مطلوب ایجاد شد. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی می‌گیرند، عمدا سعی می‌کنند خود را به مثبت‌ترین شکل ممکن نشان دهند و کاستی ها یا ویژگی‌های نامطلوب را رد کنند.

مقیاس F

این مقیاس برای تشخیص تلاش برای گزارش بیش از حد استفاده می‌شود. اساساً، افرادی که در این مقیاس نمره بالایی می‌گیرند، سعی می‌کنند بدتر از آنچه هستند ظاهر شوند، ممکن است در پریشانی شدید روانی باشند، یا ممکن است به طور تصادفی و بدون توجه به آنچه سؤالات می‌گویند، به سؤالات پاسخ دهند. این مقیاس سوالاتی را می‌پرسد که برای تعیین اینکه آیا آزمون دهندگان در پاسخ های خود با خود تناقض دارند یا خیر

مقیاس K

گاهی اوقات به عنوان «مقیاس دفاعی» شناخته می‌شود، این مقیاس روشی موثرتر و کمتر آشکار برای تشخیص تلاش برای ارائه خود به بهترین شکل ممکن از طریق گزارش کم است. افراد ممکن است کمتر گزارش دهند زیرا نگران قضاوت شدن هستند یا ممکن است مشکلات خود را به حداقل برسانند یا اینکه اصلاً مشکلی را انکار کنند.

مقیاس ؟

این مقیاس روایی که به عنوان مقیاس «نمی‌توانم بگویم» نیز شناخته می‌شود، تعداد موارد بی‌پاسخ مانده را ارزیابی می‌کند. کتابچه راهنمای MMPI توصیه می کند که هر آزمونی با ۳۰ سوال یا بیشتر بی پاسخ باید نامعتبر اعلام شود. S